W 2024 roku Babiogórski Park Narodowy obchodzi 70. rocznicę powstania. Jest to jeden z najstarszych parków narodowych i najcenniejszych obszarów chronionych w Polsce. Słynie z unikalnej różnorodności przyrodniczej, tajemniczości i ciekawej historii.

Z okazji rocznicy Babiogórski Park Narodowy przygotował szereg materiałów informacyjnych, z którymi warto się zapoznać. Poniżej przedstawimy historię rozwoju turystyki na obszarze Babiej Góry…

Rozwój turystyki zaczął się na początku XX wieku, kiedy na obszarze Babiej Góry powstało kilka ważnych szlaków turystycznych. Większość z nich przetrwała do dnia dzisiejszego. W 1897 roku niemieckie towarzystwo turystyczne Beskidenverein (BV) zaczęło dodawać do każdego koloru szlaku po dwa białe paski z góry i z dołu.

Polacy również aktywnie włączyli się w znakowanie babiogórskich ścieżek. Dzięki swojemu wielkiemu zaangażowaniu Hugo Zapałowicz wyznakował w 1906 roku w rejonie Zawoi i Babiej Góry 40 km szlaków turystycznych, w tym również szlak wiodący z Suchej Beskidzkiej przez Magurkę do Zawoi Centrum, uważany za najstarszy polski szlak w Beskidach.

W 1905 roku na południowych stokach około 700 metrów od szczytu Babiej Góry towarzystwo Beskidenverein rozpoczęło budowę schroniska górskiego, pierwszego murowanego schroniska na Babiej Górze. Ekspansja Niemców w tym rejonie wkrótce spotkała się z odpowiedzią ze strony polskiej. Przez kilka miesięcy toczyła się tak zwana „wojna na pędzle”, polegająca na wzajemnym zamalowywaniu znaków turystycznych.

Podczas każdej z dwóch wojen światowych ruch turystyczny na obszarze Babiej Góry ulegał znacznemu zahamowaniu – aż do 1953 roku rejestrowano niewielką liczbę turystów. Dopiero złagodzenie przepisów o ruchu ludności w strefie przygranicznej, a także utworzenie Parku otworzyło drogę do pełnego rozwoju babiogórskiej turystyki. 

Położenie Babiej Góry na przecięciu ważniejszych tras turystycznych określa jej główną rolę w organizacji turystyki. Na wschodzie Babia Góra łączy się z Pasmem Policy, a na zachodzie z Pasmem Jałowca i Pilska. Wybudowanie w 1968 roku drogi biegnącej przez Przełęcz Lipnicką i łączącej Zawoję z Zubrzycą spowodowało lepszą dostępność turystyczną masywu, a więc wzrost liczby turystów na wchodzących na babiogórskie szlaki. Dzięki tej drodze uzyskano też najkrótsze połączenie Śląska z Tatrami. We wsiach u podnóża Babiej Góry, po jej północnych i południowych stokach, na początku lat sześćdziesiątych XX wieku zaczęły intensywnie rozwijać się bazy: noclegowa, gastronomiczna i sportowa.

Opracowanie: Babiogórski Park Narodowy